Szczegóły produktu

• koszulka 100% bawełna o gramaturze 200g dostępna w rozmiarach od s do 5xl
• bez szwów bocznych
• nadruk wykonany metodą Direct-to-film

Ciekawostka:

Pierwsze wzmianki o wilkołakach znajdujemy w najdawniejszych, zachowanych dziełach pisanych. Niektórzy twierdzą, że najwcześniejsza pochodzi z Eposu o Gilgameszu, czyli tekstu, który powstał ponad 2000 lat p.n.e., i jest uważany za pierwsze zachowane wielkie dzieło literackie oraz drugi najstarszy tekst religijny. W Eposie o Gilgameszu znajduje się fragment o tym, że pewna kobieta zmieniła poprzedniego kochanka w wilka. Jednak przemiana człowieka w wilka niekoniecznie jest tym samym, co uczynienie go wilkołakiem, dlatego wielu uważa, że w rzeczywistości pierwsze odniesienie do wilkołaków pochodzi ze starożytnej Grecji.

W V wieku p.n.e. grecki historyk Herodot opisał koczowniczą grupę ludzi zwaną Neuri. Herodot twierdził, że ludzie ci przemieniali się w wilki przez kilka dni w roku. Starożytni Grecy mieli również pierwszą legendę o pochodzeniu wilkołaków. Otóż pewnego dnia król bogów Zeus, odwiedził Likaona, który był królem Arkadii. Likaon chciał sprawdzić, czy Zeus naprawdę jest wszechwiedzący, więc na kolację podał władcy piorunów pieczeń z… własnego syna. 

Zeus przejrzał potworną zbrodnię gospodarza, wpadł we wściekłość i za karę zamienił Likaona w wilkołaka, a następnie przywrócił jego syna z martwych. W wersji legendy opowiedzianej przez rzymskiego poetę Owidiusza, przemiana Likaona jest przedstawiona bardzo sugestywnie. Pojawia się tam m.in. fragment:  „ (…) próbował mówić, ale jego głos przerodził się w echo wycia" oraz "Jego szaty zmieniły się w kudłaty płaszcz, a ręce w nogi". Przemiana z człowieka w wilka jest nadal popularną sceną we współczesnych opowieściach o tych stworzeniach. 

I jeszcze jedno. Powyższy mit ma wiele wersji. Niekiedy pieczystym dla Zeusa jest ktoś z dalszej rodziny króla lub zupełnie przypadkowa postać, ale najciekawszy jest fakt, że źródło opowieści odnosi się do faktycznych wydarzeń. W Arkadii rzeczywiście składano ludzi w ofierze a ich wnętrzności zjadano. Oczywiście nie chodziło o walor smakowe ludziny, lecz ochronę przed nieszczęściami. W tym przypadku przed wilkami. Wiem, to pokręcone.