Trzy gigantyczne miecze wbite w skaliste nabrzeże na przedmieściach miasta Stavanger, mają przypominać bitwę, dzięki której Norwegia została zjednoczona w jedno królestwo. Największy ma ponad dziewięć metrów wysokości i symbolizuje króla Haralda Pięknowłosego, który pokonał przeciwników w bitwie pod Hafrsfjord w 872 roku.
Największy z mieczy wbitych w skałę symbolizuje zwycięskiego władcę, zaś dwa mniejsze nawiązują do jego pokonanych przeciwników. W rzeczywistości nie wiadomo czy król został zmuszony do bitwy, czy też zamknął wrogów w fiordzie, w którym odbywała się koncentracja sił przeciwników. Prawdopodobnie Harald zaskoczył wrażą armię swym nagłym pojawieniem się i ustawił okręty na południowym krańcu cieśniny, pomiędzy brzegiem a wyspą Hagoyna. Jak duże to były siły?
Badacze uważają, że Harald Pięknowłosy dysponował trzydziestoma okrętami, czyli miał ich mniej więcej tyle samo, ile liczyła flota koalicji antykrólewskiej. Zgodnie z legendą, naprzeciw Haralda swój okręt ustawił Thorir Haklang – przywódca koalicji, a zarazem słynny wojownik i nieznający strachu berserker.
To nie było finezyjne starcie z planowaną taktyką, manewrami i punktowymi uderzeniami na wroga, lecz brutalne zderzenie dwóch flot i setek wikingów. O zwycięstwie lub przegranej decydowało jedynie to, kto pierwszy wedrze się na okręt wroga i będzie miał liczniejsze zastępy rozszalałych w bitewnym szale berserkerów. To wojownicy Haralda pierwsi przeskoczyli burtę statku Thorira Haklanga i rzucili się na przeciwników. Cięli i rąbali, aż pokład spłynął krwią. Wreszcie otoczyli potężnego Thorira. Zanim padł, wbili w niego wiele ostrzy. Kiedy sojusznicy zobaczyli śmierć swego wodza, wiara w zwycięstwo upadła. Harald pokonał koalicję i na środku fiordu został pierwszym, samodzielnym królem całej Norwegii.