W hicie Michaela Hirsta nasz dzisiejszy bohater przedstawiony jest jako syn Ragnara Lothbroka i Lagerthy, ale z historycznego punktu widzenia Björn, podobnie jak większość bohaterów serialu, został pokazany bardzo niedokładnie.
Wynika to, co oczywiste, z wizji artystycznej producentów i scenarzystów serialu, aby uczynić go bardziej atrakcyjnym dla większej widowni.
Björn Żelaznoboki rzeczywiście był synem Ragnara Lothbroka, ale jego matką nie była Lagertha, lecz Aslaug, która w serialu pojawia się w bardzo przyjemny sposób, bo poznajemy ją, gdy bierze kąpiel w jeziorze, a później pojawia się przed Ragnarem ubrana jedynie w długą sieć, w dłoni trzymając jabłko, za towarzysza mając psa.
Była to swoista riposta, odpowiedź na warunki, jakie postawił Ragnar, od którego Aslaug oczekiwała przeprosin za podglądanie jej nagości.
Ragnar zgodził się, ale zażądał, aby księżniczka stawiła się przed nim „sama, ale nie do końca, ani odziana, ani rozebrana, ani głodna, ani nasycona”. Świetna scena.
W epoce wikingów Björn zasłynął z najazdów na tereny współczesnej Francji i Anglii, a także wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego.
Wraz ze swoim przybranym ojcem Hasteinem prowadził udane wyprawy, plądrując wielu osad w Hiszpanii. W trakcie swoich peregrynacji szturmował i zajął również kilka miast we Włoszech, takich jak Piza czy Luna.
Swoją drogą to założone jeszcze przez Rzymian miasto uznał za… Rzym, a zorientował się w pomyłce dopiero po zdobyciu słynącej z białych marmurów twierdzy. Björn walczył także z flotą saraceńską na Gibraltarze, co zresztą wydarzyło się podczas jednego z najazdów na tereny południowej Francji. Björn stracił w trakcie wyprawy 40 swoich najlepszych statków, ale udało mu się szczęśliwie uciec do Szwecji, gdzie przeżył resztę życia jako władca surowy, ale sprawiedliwy.
Życie i czyny Björna Żelaznobokiego przedstawiono w kilku wczesnośredniowiecznych kronikach, takich jak "Hervar saga", "Ragnarssona þáttr saga" ("Opowieści o synach Ragnara"), a także "Annales Bertiniani" lub "Annales Fontanellenses", gdzie jest wymieniony jako "Berno", wódz wikingów najeżdżający Francję przez Sekwanę. Inna rzecz, że współcześni badacze podają w wątpliwość królowanie Björna w Szwecji. Podobno pewien osamotniony pagórek na otoczonej sinymi wodami jeziora Mälaren wyspie Munsö (obecnie Ekerö) to miejsce ostatniego spoczynku Björna Żelaznobokiego.
Jednego z najpotężniejszych wodzów wikińskich w historii uwieczniliśmy w naszej serii Einherjar.