Szczegóły produktu

• koszulka 100% bawełna o gramaturze 200g dostępna w rozmiarach od s do 5xl
• bez szwów bocznych
• nadruk wykonany metodą Direct-to-film

Ciekawostka:

W mitologii greckiej Jutrzenka utożsamiana jest z Eos, piękną i potężną boginią świtu. Ona i jej rodzeństwo Helios (Słońce) i Selene (Księżyc) byli zaliczani do bogów-tytanów drugiej generacji. Eos wznosiła się w niebo z rzeki Okeanos (Oceanus) na początku każdego dnia, a jej promienie światła rozpraszały mgły nocy. Przedstawiano ją powożącą rydwan ciągnięty przez skrzydlate konie albo unoszącą się na własnych skrzydłach.

Pamiętanie rozrzucania szat o poranku? U Greków Eos miała niezaspokojone pragnienie przystojnych młodych mężczyzn. Niektórzy twierdzą, że było to wynikiem klątwy rzuconej na nią przez boginię Afrodytę. Do jej kochanków należeli Orion, Phaethon, Kephalos (Cephalus) i Tithonos (Tithonus), z których trzech porwała do odległych krain. Jej oficjalnym małżonkiem został trojański książę Tithonos. Kiedy bogini poprosiła Zeusa o nieśmiertelność, zapomniała wspomnieć o wiecznej młodość. Z czasem zmarniała ze starości i przekształciła się w… konika polnego.

Starożytny Rzym zaadoptował piękną Eos pod imieniem Aurora. Jej mitologia i atrybuty u Rzymian są takie same jak greckiej Eos. Jej imię oznacza po prostu "świt" lub "wschód słońca", a z czasem słowo to zaczęło oznaczać wschód jako taki, a także ludy ze wschodnich krain. Jej imię może być związane z łacińskim aurum, oznaczającym "złoto" - poprzez wspólną ideę jasności.

Bardzo ciekawie o bogini świtu i brzasku pisał Owidiusz w swoich "Metamorfozach". Najwybitniejszy elegik starożytności opisuje niebiańską istotę jako wiecznie młodą i pierwszą, która się budzi, aby mogła przynieść światło dnia w swoim rydwanie, którym jedzie po niebie przed Słońcem. Aurora ma purpurowy płaszcz, który rozpościera się za nią, gdy galopuje po niebie. Bogini rozrzuca przed sobą róże i inne kwiaty, które o poranku tak oszałamiająco pachną. Aurora jest też matką czterech wiatrów, chociaż akurat ta część jej legendy jest grecka. Jeden z wariantów pisowni jej imienia, czyli Aurura, oznacza bryzę lub wiatr.

W Kościele katolickim za odpowiednik Jutrzenki można uznać Jutrznię, czyli część liturgii godzin odmawianych mniej więcej o wschodzie Słońca. Jutrznia celebrowana o brzasku jest też wspomnieniem Zmartwychwstania Pańskiego, ponieważ o tej porze zmartwychwstały Chrystus ukazał się niewiastom, a wschodzące Słońce jest obrazem zmartwychwstałego Zbawiciela oświecającego całą ludzkość blaskiem swojego powstania. Wolna, piękna, naga bogini zapowiadająca boga Słońca nie mogła ostać się w chrześcijańskiej wersji świata. Bóg Słońca też zresztą przepadł, chyba że od dziś nieco inaczej spojrzycie na świt i nadciągającą potęgę naszej promiennej gwiazdy.