Często przybiera postać kruka, a jej obecność na polu bitwy zwiastuje zniszczenie i śmierć. Morrígan jest związana z ludem Tuatha Dé Danann, który odgrywał kluczową rolę w irlandzkiej mitologii. Pomogła im w odniesieniu zwycięstwa nad Firbolgami podczas pierwszej bitwy pod Mag Tuireadh oraz nad Fomorami w drugiej bitwie pod Mag Tured.
Co ciekawe, w niektórych mitach Morrígan jest uważana za partnerkę Dagdy, jednego z głównych bóstw Tuatha Dé Danann, a jej towarzyszki, Badb i Nemain, są czasami wiązane z bóstwem wojny o imieniu Néit. Równie ciekawy jest fakt, że inne boginie wojny, takie jak Macha, również mają związek z Nuadą, który jest odpowiednikiem boga nieba w jego wojowniczej formie.
Korzenie kultu Morrígan sięgają czasów megalitycznych, kiedy czczono matrony – potężne boginie-matki. Te pierwotne bóstwa często występowały w formie trójcy i były związane z wojennym szałem, W późniejszych czasach celtyckie boginie, takie jak Éire, Banba i Fótla, także używały magii w czasie bitew, co przypominało działania Morrígan. Boginie te, podobnie jak Morrígan, były związane z losem, narodzinami i śmiercią, a ich obecność na polu bitwy często oznaczała śmierć dla wybranych wojowników. Niektóre źródła przedstawiają Éire i Morrígan jako przyrodnie siostry.
Warto również zwrócić uwagę na fakt podobieństwa między Morrígan a nordyckimi walkiriami. Obie te grupy bóstw miały zdolność decydowania o losie wojowników na polu bitwy i posługiwały się magią, aby osłabić przeciwników. Morrígan, podobnie jak walkirie, miała zdolność wyboru tych, którzy mieli zginąć w bitwie, co można zobaczyć w różnych opowieściach z mitologii irlandzkiej, w tym w drugiej bitwie pod Mag Tured, gdzie rzuciła klątwę na Indecha, co przesądziło o jego porażce.
W innym aspekcie Morrígan pojawia się jako Praczka przy Brodzie, postać, która przepowiada śmierć wojowników, piorąc ich zakrwawione ubrania przed bitwą. Motyw ten pojawia się także w innych mitologiach, w tym w germańskich, gdzie boginie wojny również odgrywają rolę tych, które wybierają poległych.
W jedynych zachowanych obecne świadectwach kultury pogańskiej zapisanych w języku niemieckim, czyli „Merseburger Zaubersprüche”, znajduje się zaklęcie, które wspomina Indisi, prastare boginie, które decydowały o losach wojen i przeznaczeniu wojowników. Z kolei skandynawska „Saga o Njalu”, szczegółowo opisuje walkirie jako kobiety tkające na przerażającym krośnie, używających odciętych głów jako ciężarów, strzał jako wrzecion oraz wnętrzności jako osnowy. Podczas pracy cieszyły się z utraty życia, która miała nastąpić.
Morrígan, z jej związkiem z krukami, magią i walką, pozostaje jedną z najbardziej fascynujących postaci w irlandzkiej mitologii. Bez wątpienia musiała budzić podziw i grozę wśród dawnych wojowników, ale i współcześnie działa przecież na wyobraźnię…